Madame Savon YOLDA

Değerli ve sevgili  okuyucu nasılsın? Şu an bendeniz iş yerimde  camdan dışarıyı seyrediyorum.  Yılbaşında beklediğimiz kar neredeyse  şimdi ufaktan attırmaya başladı.  Eskiden yılbaşı  dediniz mi kar erkenden yağmaya başlar, eski dostlarla birbirimizi arayıp  telefon da  ''karlar düşer'' şarkısını söylerdik.      Hangi dönemde yağmur, hangi dönemde kar yağacak  bir bilinmez denklem gibi.       Yanlız dışarıda inanılmaz keskin bir soğuk var ki sormayın resmen kemiklerimiz titriyor, içimiz üşüyor o fenalar fenası  hapşuruktan şirket olarak  hiç birimiz kendimizi alamıyoruz.   Ben bu yıldan  çok umutluyum, hem maddi hem manevi, hemde özel anlamda çok güzel bir yıl olacağını hissediyorum.  Geçenlerde, ofisimize yeni bir yavru köpekçiğin gelmesiyle beraber monoton iş akışımız  bir anda renklenmiş oldu.   Bize yeni alışmaya çalışan ve adının  Lohdi olduğunu öğrendiğimiz yavru köpekçiğin   bebeksi halleri, kendini uykudan alamaması, daha yeni doğmuş bir bebek

Kedim bir sene önce  öldü...  keşke yaşasaydı,  yaşamasını öyle çok isterdim ki size bunu anlatamam.. İnsan sevdiği bir şeyi kaybettiğinde anlıyor onu ne kadar çok sevdiğini.. Bizim  çocukluk evimizde her zaman kedimiz olmuştur.  Kedi manyağı kedi aşığıydım ben küçük bir kız çocuğuyken..  Arkadaşlarım bile beni görünce, Kedi Tülin diye çağırırdı.. 8. Yaşında sarışın bir kedim var.. Tüyleri yumuşacık, piti piti bi şey... Sevip sarmalıcam, koruyup kollayacağım diye göbeğim çatlardı...   Sonra annemin iş yerinden getirdiği Şiva kedimiz:))) farklı bir havası vardı bu kedinin,  yavrusu olunca ona da aynı özen ve sevgiyle  yıllarca baktık.  Adı boncuk'tu çok akıllı zeki bir kediydi.  Resmen bizimle oyun oynar,  yakaladığı  eşyaları  sahibine  geri getirirdi..   Odamı benimle paylaşır benimle birlikte uyurdu eşek sıpası:))) Şişman iri  tombul tüyleriyle , fıkır fıkır nefesiyle,  göbeğimin göğsümün yüzümün üstünde uyumaya bayılırdı hergele. Tabi bir gün oda, öleceğini